Alimbardo
Limbarda crithmoides
Asteraceae Compositae
Àutri noum : Alibardo, Limbardo, Masco.
Noms en français : Inule fausse criste, Inule perce-pierre.
Descripcioun :L'alimbardo trachis sus li sòu sala en ribo de mar o dins la sansouiro. Fai uno meno de pichot bouissoun di flour coupausado jauno (en fin d'estiéu) e di fueio póupouso. D'ùni s'acabon en tres partido (fotò). La subsp. que vèn au nostre se dis longifolia.
Usanço :Li jòuini fueio soun manjadisso cruso o cuecho.
Port : Pichoto planto lignouso
Taio : 30 à 100 cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Camefite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Limbarda
Famiho : Asteraceae
Famiho classico : Compositae
Tribu : Inuleae
Ordre : Asterales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : >6
Ø (o loungour) enflourejado : 2 à 2,5 cm
Flourido :
Estiéu - Autouno
Sòu : NaCl
Autour basso e auto : 0 à 10 m
Aparado : Noun
Juliet à setèmbre
Liò : Mar
- Palun
- Sablo
- Sansouiro
Estànci : Termoumediterran à Mesoumediterran
Couroulougi : Éuropenco-Sud-Ouèst
Ref. sc. : Limbarda crithmoides (L.) Dumort., 1829
(= Inula crithmoides L., 1753 )
Pato-de-lioun(-de-roucas)
Alchemilla saxatilis
Rosaceae
Autre noum : Erbo-de-la-flaquiero.
Nom en français : Alchémille des rochers.
Descripcioun :Aquelo pato-de-lioun trachis dins li roucaio e roucas séusous de mountagno. Fai partido dóu group ALPINAE que li tros de fueio soun deliéure quàsi fin qu'à la baso e proun argenta dessouto. Se recounèis e se destrìo dis autro dóu group que la cambo que porto li flour èi di proun longo amé de gloumerule de flour gaire proche.
Usanço :Avèn pas d'entresigne segur sus aquelo planto. Tant se poudrié que si prouprieta fuguèsson li memo que li de Alchemilla alpina.
Port : Erbo
Taio : 15 à 30 cm
Fueio : basalo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Alchemilla
Famiho : Rosaceae
Ordre : Rosales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : 4
Ø (o loungour) flour : 3 à 4 mm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Si
Autour basso e auto : 1000 à 2200 m
Aparado : Noun
Jun à setèmbre
Liò : Roucas
- Roucaio
- Tepiero seco
Estànci : Subremediterran à Aupen
Couroulougi : Ouroufito-Sud-Éuroupenco
Ref. sc. : Alchemilla saxatilis Buser, 1891